Kaju Fıstığı Ağacı; Kaju; sakızgiller ağacı familyasından olan tropikal bir iklim bitkisi türüdür. İlk zamanlar Brezilyada yetiştirilen Portekizler tarafından dünyaya tanıtılmıştır. En çok yetiştirildiği bölgeler Ekvator ile çevresidir. Altıncı yüzyıl civarında Portekizliler Brezilya'yı işgal ettikleri zaman kaju ağacını da keşfetmişlerdir. Portekizli denizciler tarafından kaju bitkisinin tohumları Brezilya'dan Batı Afrika bölgesine taşıyarak o topraklara yerleşen ilk Portekizlilerin orada yetiştirmelerine öncülük etmişlerdir. Kaju ağacını yetişebilmesi için nemli ve yağlı Ekvator iklimi gereklidir. İkliminden dolayı kaju ağacı Batı Afrika kıyı kesimlerinin boyunca uyum sağlayarak büyümeye ve gelişmeye başlar. Kaju bitkisi Afrika ile Brezilya haricinde ise Hindistan'da yetiştirilip üretilir. Brezilya kaju ihracatında ve üretiminde dünyada ikinci sırada yer almaktadır. Afrika kıtası ise kaju ihracatı ile üretiminde üçüncü sırada yer alır. Bu ağacın meyvesi çok çabuk çürüdüğünden dolayı çok da ekonomik bir kaliteye sahip değildir. Kaju fıstığının fiyatının diğer fıstık çeşitlerinden çok daha fazla olmasının nedenlerinden birisi de her iklim şartlarına uyum sağlayamayışı ve yetişen her kaju meyvesinden yalnızca bir tane kaju fıstığının elde edilmesidir. Elde edilen kaju meyvesinin üstündeki kabuk sökülerek çekirdekleri ayrıldıktan sonra kavrularak tüketilmektedir. Dünyanın en büyük kaju ağacı ise Brezilya'da Parnamirim şehrinde yer almaktadır.

İngilizcede ise Cashew adı verilen Kaju fıstığı ağacı Uzak doğuda Asyayı temsil eden bir fıstık türüdür. Yer fıstığından ayrılan en büyük özelliği ise yerde değil de ağacın üstünde yetişiyor olmasıdır. Kaju fıstığı ağacının olmuş görünüşü kırmızı bir elmaya benzer. Kaju ağacı sanki elma gibi sap kısmından dala tutunması yerine tam zıttı olarak çiçekli olan kısmından dala tutunmuştur. Sapı olması gereken yerde isminden de anlaşıldığı gibi 'j' harfine hatta j harfinden daha çok bir böbreğe benzeyen şekli ile meyvenin çekirdeği vardır. Bu çekirdek kısmı ise yemeye doyamadığımız asıl kısmı oluşturmaktadır. Daha sonra ise fıstık meyve kısmından ayrılarak toplanmaya başlar. Kaju ağacının yetiştirilme işlemi tohumun ekimi ile başlamaktadır. Gece sıcaklığının en az yirmi gündüz sıcaklığının ise en az otuz derecede olduğu mevsimlerde kaju ağacının ekilmesi daha iyi olur. Kaju ağacı kuraklığa oldukça dayanıklıdır. Ancak soğuk hava şartlarına dayanmakta oldukça zorluk çekmektedir. Kaju fıstığı ağacı çoğunlukla beş yaşındayken meyve vermeye başlar. Bakımlı kültür alanlarında ise iki yaşındayken meyve vermeye başlamaktadır. Yirmi, otuz senelik ömürleri olan kaju ağacı yaklaşık on beş kilo gram civarında meyve vermektedir. Orta Amerikanın yerli halkı tarafından yüzyıllar öncesinde kaju ağacını meyvesini ağız kokularını gidermekte, ateş düşürmekte ve mideyi güçlendirmekte kullanmışlardır. Kaju ağacının badem kısmı kurutulup kabuğu çıkarıldıktan hemen sonra çerez olarak yenmeye başlanmıştır. Kaju fıstığı ağacı meyvesi bilinen çerez çeşitlerinden daha kurudur. Aynı bademe benzemektedir. Özellikle de Güney Hindistan bölgesinde sebze ve et ile yapılan yemeklerde kaju fıstığı kullanılır. Ayrıca kaju elması ile bademinden marmelat, meyve suyu ya da reçel yapılmaktadır. Kaju ağacının yaprak kısımlarında ise flavonoitler ile tanenler kabuk kısımlarında böcek öldüren maddeler, reçine ve zamk: badem kısmında ise daha farklı asitler vardır. Bu bitki oldukça iyi tansiyon düşürücü ve tansiyon ayarlayıcı olması ile aynı zamanda da şeker hastalığınada çok iyi gelmektedir.